Al eerder is op deze plaats een pleidooi gehouden voor het consuminderen van levensmiddelen die met vrachtvliegtuigen worden geïmporteerd. Willen we mens-, dier-, milieu- en landschapsvriendelijk voedsel, dan zouden we namelijk ook dat voedsel links moeten laten liggen dat met milieubelastende vliegtuigen vervoerd wordt.
In het juli/augustus nummer van het blad Milieudefensie wordt deze kwestie wederom onder de aandacht gebracht. Het grootste struikelblok lijkt de economische haalbaarheid van vriendelijk geproduceerde producten te zijn. Zolang de consument liever zijn winkelwagen vol laadt met goedkope kiloknallers dan met duurdere, vriendelijk geproduceerde producten uit de eigen regio, zal deze markt erg klein blijven. De Rotterdamse hoogleraar economie Jacob Kol zegt in Milieudefensie: ‘In Argentinië en Uruguay kunnen we biologisch vlees kopen voor een derde van de prijs die boeren hier nodig hebben om hun bedrijf draaiende te houden.’
Nog even afgezien van de vraag hoe groot die eigen regio zou moeten zijn – de eigen provincie, Nederland, de EU? – rijst de vraag in hoeverre die streekproductie voldoende kan zijn. Volgens Niek Koning, econoom aan de Universiteit Wageningen, is dat niet het geval. Streekproducten vormen slechts een nichemarkt, niet veel meer dan voldoende voor de lokale markt of in geschenkverpakking als souvenir en relatiegeschenk.
Toch wordt er hard gewerkt aan de promotie van streekproducten en we mogen verwachten dat de productie daarvan zal toch wel zal stijgen, als we massaal ertoe overgaan ze regelmatig op tafel te zetten. Nemen we Nederland als regio, dan is de internetsite van de stichting Streekeigen Producten Nederland een heel aardig vertrekpunt. Deze stichting geeft keurmerken (alweer een erbij!) aan producten die voldoen aan een aantal criteria.
Er moet sprake zijn van een duidelijk omschreven productiegebied, een duidelijk afgebakende geografische eenheid, bijvoorbeeld ‘het Groene Hart’ of ‘het Waddengebied’. De grondstoffen moeten afkomstig zijn uit die streek en de verwerking moet daar ook plaatsvinden. Daarnaast moeten de producten en grondstoffen op een verantwoorde, duurzame wijze worden geproduceerd. Daarbij wordt rekening gehouden met het milieu, natuur en landschap, dierenwelzijn, agro-biodiversiteit en transportbewegingen. Dat is nog meer dan de criteria die we in de eerste alinea noemden.
Helaas is het aanbod van door de stichting goedgekeurde producten nog erg klein en beperkt, zowel in diversiteit als in geografisch bereik. Van de vijf genoemde regio’s is Limburg met diverse soorten ijs en pudding, sap, worst, wijn en roggebrood het ruimst gesorteerd. Combineren we de Blauwe bessen confiture uit Limburg met de Waddenzuivel volle kwark, dan kunnen we een Gemarmerd bosvruchtendessert maken.
- 250 g volle kwark
- 3 eetlepels slagroom
- 3 eetlepels melk
- 125 g confiture
- 3 eetlepels bosvruchtendiksap
- 2 eetlepels citroensap
- 4 eetlepels geschaafde amandelen
- citroenmelisse
-
Jam met het diksap en citroensap pureren, een kwart achterhouden en aan de rest kwark, melk en room toevoegen. In een minuut tot een gladde crème kloppen. Overdoen in 4 kommetjes of glazen en in de koelkast laten afkoelen. Amandelen in een droge koekenpan bruin roosteren. Voor het opdienen de achtergehouden jampuree over de crème scheppen en met een vork marmerpatroon in trekken. Amandelen erover strooien en een blaadje citroenmelisse er bovenop leggen.
www.erkendstreekproduct.nl/