Biologische wijngids

‘Over biologische wijn bestaan veel misverstanden’, begint Vincent Helberg zijn inleiding op het boekje Biologische wijngids (Kosmos; f25,90). Een van die misverstanden is de aanduiding ‘biologische wijn’. Volgens de wet bestaan er geen biologische wijnen, wel biologische druiven. Biologische wijn is dus wijn van biologische druiven, waarop tijdens de teelt geen bestrijdingsmiddelen worden gebruikt om bijvoorbeeld onkruid dood te spuiten.

‘Hoe belastend het onkruidprobleem is, werd me duidelijk bij mijn bezoek aan een agrarische opleiding voor biologische wijnbouw in Beaujeu’, schrijft Helberg. ‘Dit is mijn meest vermoeiende bezoek aan een wijngaard ooit geweest. Met de hand uit keiharde droge grond onkruid trekken. Je moet er als biologisch wijnboer veel voor over hebben.’

Het productieproces van de wijn zelf hoeft niet biologisch te zijn. Daarin vinden we het grootste misverstand volgens Helberg: sulfiet. Dit conserveermiddel wordt aan de meeste biologische wijnen toegevoegd, simpel omdat het noodzakelijk is voor het maken van een goede wijn. Bovendien wordt sulfiet gebruikt om de gisting van wijn te stoppen opdat hij zoet blijft. Omdat tannine en alcohol ook conserverend werken, bevatten (half)droge wijnen en wijnen met een hoog alcoholgehalte of veel tannine, meestal minder sulfiet.

In de gids staan meer dan 400 biologische wijnen beschreven, ingedeeld op wijngebied en voorzien van een prijsindicatie, een korte typering en een smaakoordeel. De gids is niet compleet; er zijn in Nederland beslist meer biologische wijnen te koop. Helberg heeft echter niet van alle importeurs medewerking gekregen. Van importeurs die niet wensten mee te werken, zijn geen wijnen opgenomen.

De manier waarop in de gids het eindoordeel over de wijn wordt weergegeven, is visueel niet echt in een klap helder. Een wijn scoort maximaal vijf sterren, maar om een verschil aan te brengen tussen een wijn van ruim drie sterren en een wijn van maar net drie sterren, wordt ook gewerkt met plusjes en minnetjes. Wie even snel door het boekje wil bladeren om een goede wijn te vinden in een bepaalde prijsklasse, wordt dat haast onmogelijk gemaakt door die toevoegingen. Een goede wijn, met drie sterren en twee plusjes, ziet er op het eerste gezicht uit als een prachtige wijn, met vijf sterren. Zulke kleine sterren en plusjes lijken teveel op elkaar. Voor een volgende druk raden we aan om bijvoorbeeld bolletjes te nemen in plaats van sterretjes.

Een van de meest bijzondere wijnen in de gids is de 1991 Clos de la Coulée de Serrant. ‘Over deze wijn kun je een boek schrijven, sterker nog, dat is er ook, geschreven door eigenaar Nicolas Joly.’ De wijn wordt wel tot de beste vijf wijnen van de wereld gerekend. Helberg schrijft erover: ‘Het is zeker geen simpel wijntje en wij waren zo onder de indruk dat de Loire-proeverij in tijd behoorlijk uit de hand liep. Zo intens, zo complex, dit is een wijn waar je ruim de tijd voor moet nemen (…)’ Onze zoektocht naar een goede wijn tot f17,50, drie sterren en twee plusjes, leidde ons naar de Spaanse 1998 Mundo de Yuntero, La Mancha, tempranillo. Dat bleek inderdaad een zeer smaakvolle wijn, vooral in combinatie met een stukje Spaanse schapenkaas, of Manchego.

Deze tekst is gepubliceerd in de Volkskrant van 26 maart 2001